วันพฤหัสบดีที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2559

เมื่อรั้วลวดหนาม แทงทะลุถึงหัวใจ

วันก่อนโทรหาพ่อ

พ่อถามคำแรกเลย  " อยากกลับบ้านไหม??? "

คำถามสั้นๆ แต่มีพลังเข้าไปในใจอย่างบอกไม่ถูก 

พ่อคงดูข่าวคราวของวัด ว่าสถานการณ์ตอนนี้มันรุนแรงขึ้นทุกที 

" ยังไม่อยากกลับเลย งานยุ่งค่ะช่วงนี้ " ลูกตอบพ่อไปน้ำเสียงสดใส หวังให้พ่อสบายใจ ว่ายังดีมีความสุข

"ไม่ต้องห่วงพ่อ ไม่มีอะไรหรอก หลวงพ่อท่านไม่ได้ทำผิด อย่างที่เคยเล่าให้พ่อฟังแล้วไง"

อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด แต่คงไม่มีอะไรหรอก ที่นี่วัดนะ ใครจะมาทำอะไรได้ 

คิดแบบนี้อยู่หลายวัน............................

จนเมื่อวานทำงานเสร็จ ว่าจะกลับไปพัก  เห็นคนงานใส่เสื้อสีเขียวสุดจะแสบตา ติดลวดหนามแนวรั้ววัดพระธรรมกาย  อย่างที่เห็นในข่าวหลายๆฉบับ


ความรู้สึกเดิมๆ มันกลับคืนมา หรือที่เรียกว่า Flashback ย้อนเวลา อย่างไงอย่างงั้น




พลันนึกไปถึงช่วงเวลาที่เคยไปร่วมงานถวายสังฆทาน 323 วัดที่ภาคใต้  จ.นราธิวาส หนึ่งในสามจังหวัด ที่อันตรายที่สุดในประเทศไทย

เป็นครั้งแรกที่เคยไปเยือน ทุกนาทีที่นั่น ไม่เคยได้หายใจทั่วท้องเลย นึกถึงแต่พ่อแก้ว กับ แม่แก้ว




ภาพที่ออกสื่อ สวยงาม แสนจะสมบูรณ์แบบ 


แต่กว่าจะได้ภาพแบบนี้มา ใครไหนเลยจะรู้ว่า เบื้องหลังเราเจอกับอะไร


การเดินทางในเมืองนราธิวาส เมืองที่มีธรรมชาติที่สวยงาม 

ต้นไม้เขียวๆเต็มไปหมด คนในพื้นที่ยังบอกว่า ที่นี่อากาศดีที่สุดในประเทศไทย แต่เราไม่มีโอกาสเดินช้าๆ และหยุดมองดูบรรยากาศเหล่านั้น เพราะการเดินทางด้วยรถยนต์ข้ามอำเภอ ต้องขับเร็วต่ำๆก็ 120 กม./ชม. 

เนื่องด้วยหนทางอันตราย อย่างที่ในข่าวออกว่ามีผู้ก่อการร้ายพร้อมจะวางระเบิด ถ้าขับช้า โอกาสพลาดมีมากกว่า รถที่ฉันนั่ง ขับเร็วมากโดยไม่ปรึกษาทรงผมฉันแม้แต่น้อย (นั่งรถปิคอัพมีหลังคา เหมือนรถนักเรียน)


ถึงวัดที่จัดงานถวายสังฆทานแล้ว  บรรยากาศงานบุญปลื้มๆที่คุ้นเคยเหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมคือ เหล่าชายฉกรรจ์ในชุดทหาร ตำรวจ มารักษาความปลอดภัย กะเกณฑ์ด้วยตา ไม่น่าน้อยกว่าครึ่งร้อย





ทหารดูแลคอยรักษาความปลอดภัยให้พระสงฆ์เป็นปกติของที่นี่ ช่วยดูแลทางกาย ส่วนพระก็ช่วยดูแลทางจิตใจให้กับชาวบ้าน ให้มีที่ยึดเหนี่ยว ท่ามกลาง
เหตุการณ์ความรุนแรงต่างๆ ที่ไม่ได้ลดน้อยถอยลง เมื่อเทียบกับ 10 กว่าปีที่แล้วเมื่อเกิดเหตุใหม่ๆ ความกลัวก็ไม่ได้หายไป แต่กลายเป็นความชิน


หลังจากการถวายสังฆทานผ่านไป 1 วัน ก็ยังมีการระเบิดใหญ่ ถึง 3 จุด เส้นทางที่ไปถวายสังฆทานเลย (ความรุนแรงเกิดขึ้นทุกวัน)


ไม่มีใครเป็นอะไร พวกเราคงจะมีบุญคุ้มครองอยู่บ้าง 

และโครงการถวายสังฆทาน มอบทุนช่วยครูใต้ มอบเสบียง ปัจจัยให้ตำรวจทหารทางภาคใต้ ไม่ได้ทำเพียงครั้งสองครั้ง  ใครจะรู้บ้าง ว่าวัดทำทุกเดือน มากว่า 13 ปี แค่ไปเป็นส่วนหนึ่งของงาน มันยังภูมิใจ

"อะไรที่วัดมีกำลัง อะไรที่วัดช่วยได้ วัดอยากช่วยดูแล"


ในระหว่างการเดินทางไปที่นั่น สังเกตเห็นบางอย่าง ที่ไม่น่าจะมาประกอบกันได้ในยามปกติ คือรั้ววัด และลวดหนามที่อยู่บนนั้น 

ที่เป็นเช่นนี้เพราะด้านในวัดมีกองกำลังทหาร คอยรักษาความปลอดภัยให้วัดและชาวบ้าน



"รั้วลวดหนาม จึงมีไว้รักษาความปลอดภัย กันผู้ไม่ประสงค์ดี กันผู้ก่อการร้าย ที่จะทำร้ายผู้บริสุทธิ์" 



กลับมาจากการย้อนเวลา และมองข้างหน้า ว่ารั้วลวดหนามที่ล้อมวัดพระธรรมกายอยู่นี้ สร้างมาเพื่อกันอะไร



ไม่ใช่โจรใต้ 

ไม่ใช่คนผู้ก่อการร้าย

แต่สร้างเพื่อกัน










เพื่อกันตำรวจ? 
กันทหาร? 
กันมือที่สาม? 
ที่จะมาก่อความวุ่นวาย 

เค้าบอกว่าจะระดมกำลังกันมา เพื่อจับพระ 1 รูป ที่ทำดีมาตลอด 50 พรรษา พระที่อุทิศชีวิตเพื่อพระพุทธศาสนา พระที่ดำรินับร้อยนับพันโครงการ รวมถึงช่วยเหลือตำรวจทหารในพื้นที่เสี่ยงภัยภาคใต้ พระรูปนั้นที่ชื่อว่า "พระเทพญาณมหามุนี"


คิดแล้วมันน่าน้อยใจ  ไม่รู้ว่าคนที่อยากมาทำร้าย ทำลายวัด ทำเพื่ออะไร ยศ ตำแหน่ง หรือเงินตรา กับการเนรคุณข้าวปลาที่ทำให้มีชีวิตอยู่ คิดดีกันแล้วหรือ 



ทั้งสองที่คนบริสุทธิ์อยู่ในวัดเหมือนกัน 
แต่ต่างกันที่รั้วนั้นเอาไว้กันใคร


การมองรั้วลวดหนามในวันนี้ ช่างคิดได้ต่างกับที่มองในวันนั้น 
มันอยู่บนรั้วของมัน แต่กลับทิ่มเข้าไปในใจ



ในวันที่ฟ้ายังไม่เปลี่ยนสี ธงที่โบกพัดยังปลิวไสว คนต่างวัยต่างอาชีพกลับจูงลูกจูงหลานเข้าวัดมากกว่าเดิม 

เหตุการณ์ข้างนอกวุ่นวาย เหตุการณ์ข้างในไม่ใช่ พวกเรายังมีรอยยิ้ม มาเข้าวัดปฏิบัติธรรม ปล่อยรั้วทำหน้าที่ของมัน ส่วนเราก็ทำหน้าที่ของเรา ภายใต้ใจที่เชื่อมั่นในความบริสุทธิ์ของหลวงพ่อ และกตัญญูต่อผู้ที่สอนให้เราเป็นคนดีเสมอ 




เด็กมาสวดมนต์นั่งสมาธิที่วัดพระธรรมกาย


คุณยายอายุเกือบร้อย มาเข้าวัดฟังธรรมปกป้องหลวงพ่อ


มากันทั้งบ้าน


เราเชื่อมั่นในความบริสุทธิ์ของหลวงพ่อธัมมชโย


เด็กพากันมาเข้าวัดปฏิบัติธรรม

ยินดีต้อนรับเข้าสู่วัดพระธรรมกาย


                          "คุณมีธงของคุณ เรามีธรรมของเรา"

                            ยินดีต้อนรับ สู่วัดพระธรรมกายค่ะ











27 ความคิดเห็น:

  1. อ่านแล้วสบายใจจัง

    ตอบลบ
  2. อ่านแล้วสบายใจจัง

    ตอบลบ
  3. เขียนดีจังเลย ขอแชร์ต่อนะคะ

    ตอบลบ
  4. ทิ่มถึงใจทั้งลวดหนามและตัวอักษรเลย

    ตอบลบ
  5. ลึกซึ่งเกินกินใจ มองเห็นภาพเลย มารไม่มีบารมีไม่เกิด

    ตอบลบ
  6. อ่านแล้วรู้สึกดีคะ อ่านแล้วสบายใจ ถ้าทุกข่าวเขียนไปในทางที่ดีแบบนี้มันก็น่าจะดีมากๆ จิตใจคนจะได้สูงขึ้น

    ตอบลบ
  7. อ่านแล้วดีมากค่ะ ได้อารมณ์ความรู้สึกเลยลวดหนามทิ่มไปในใจ

    ตอบลบ
  8. น้ำตาจิไหล รั้วลวดหนามมันแหลมคมบาดใจ
    ทำไมเหตุการณ์ที่สามจังหวัดชายแดนใต้ว่าร้ายแรงแล้ว ยังไม่ทำร้ายจิตใจเท่าเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นที่นี่ ...ที่นี่วัดนะ วัดพระธรรมกาย วัดที่สร้างจากศรัทธามหาชนโดยไม่มีงบจากรัฐมาช่วยเลยแม้แต่บาทเดียว

    ตอบลบ
  9. ซึ้งมากค่ะ อ่านแล้วมันเหมือนมีอะไรจุกที่อกค่ะ ขอแชร์นะคะ

    ตอบลบ
  10. ซึ้งมากค่ะ อ่านแล้วมันเหมือนมีอะไรจุกที่อกค่ะ ขอแชร์นะคะ

    ตอบลบ
  11. ต่างคนต่างทำหน้าที่ เราทำหน้าที่ของเรา กำเเพง รั้วหนามก็ทำหน้าที่ของมัน วันนี้เราทำดีที่สุดเเล้ว สาธุค่ะ

    ตอบลบ
  12. ลึกซึ้งกินใจมากค่ะ อยากให้ทุกคนได้อ่าน เขียนดีมากๆเลย

    ตอบลบ
  13. อ่านแล้วเศร้าใจจัง วัดพระธรรมกายมีไก่ มีนกยุง กระรอก กระแต อยู่เยอะ ที่วัดก็เลยป้องกันด้วยลวดหนามป้องกันไม่ให้เหี้ยเข้ามากินลูกไก่ในวัดก็เท่านั้นเอง

    ตอบลบ
  14. สะอึก!!! ลึกซึ้ง!!! กินใจ!!! นี่วัดนะ!!! เป็นที่อยู่ของผู้รักการสร้างความดี!!!

    ตอบลบ
  15. ถ้าหากใด้คิดก็จะคิดใด้ ทุกสิ่งสุดแต่ใจจะไขว่ค้วา กำลังใจนี้ร้องเรียกจากคนอื่นใด้ไม่เท่าเราเรียกออกมาจากใจเรา เก็บเอามาไว้ปลื้มวันนั้นวันสว่างของพระพ่อและลูกๆทุกๆคนค่ะ

    ตอบลบ
  16. อ่านแล้วจะร้องไห้ จะภูมิใจในหมู่คณะ หรือ อะไร บอกไม่ถูก รู้แต่ว่า ความรู้สึกอย่างหนึ่งคือรักหมู่คณะมากขึ้น รักหลวงพ่อมาก มากขึ้นไปอีก เราจะเอาชีวิตเป็นเดิมพันเพื่อปกป้องพระพุทธศาสนา เพื่อปกป้องหลวงพ่อ กลัวไร...ก็เราเคยตายมาทุกภพทุกชาคิแล้วนี่

    ตอบลบ
  17. ขอบคุณค่ะ ที่แบ่งปันความจริงให้คนไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับเหตุกาณ์นั้นได้ทราบ ขออนุโมทนาบุญค่ะ

    ตอบลบ
  18. อ่านไปมโนภาพตามไปเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลยคะ อนุโมทนาบุญด้วยคะ สาธุ

    ตอบลบ
  19. อ่านไปมโนภาพตามไปเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลยคะ อนุโมทนาบุญด้วยคะ สาธุ

    ตอบลบ
  20. เขียนดีมากเลย คิดอยู่กันใครดี

    ตอบลบ